Snelkookpan (geschreven op 30-07-2009)
25-10-2015 11:11
Dit gedicht heb ik geschreven in 2009. Zo voelde ik me toen al door mijn autisme. Dit gevoel is nu na mijn herseninfarct sterker geworden, vandaar dat ik hem hierbij plaats.
Ik voel me net een snelkookpan
boordevol met druk.
Die elk moment ontploffen kan
en dan, dan is 'ie stuk.
Steeds maar al die prikkels
't gaat de hele dag maar door.
En er is geen moment te vinden
dat ik ergens iets van stilte hoor.
Maar 's nachts als iedereen ligt te slapen
ben ik de enige die wakker is hoor.
Dan lig ik te draaien en te gapen
want de geluiden, die gaan door.
Ik voel me net een snelkookpan
24 uur geluid.
Maar ik weet niet hoe het stoppen kan
want helaas, er is geen knopje uit.